Hindi ako nagtatampo, nagtatanim lang ako ng sama ng loob.

Totoo yan.

Kahit napatawad na kita, hindi ko malilimitan ang mga bagay na ginawa mo sa akin, lalo na't alam ko and iyong motibo at ito'y iyong sinasadya.

Kahit batiin mo ako ng matamis mong ngiti, na alam ko na ito'y hindi taos-puso, babatiin kita para sa delikadesa, ngunit hindi mo na makukuha pa ang loob ko na ika'y ngitian ng taos-puso. Sapagkat sa simula pa lamang ay alam ko na ayaw mo akong bumalik at makisawsaw sa inyong magandang pagsasama at guluhin ang inyong kaligayahan.

Alam ko kung bakit ka nakasimangot palagi kapag nandyan ako. Alam ko kung bakit ka nalulumbay sa tuwing magkasama tayo. Kung anu-anong dahilan pa ang iyong sinasabi, ngunit batid ko ang katotohanan. Matindi ang pagseselos mo sa akin.

Sana ay masaya ka na sa aking desisyon at nilulubayan ko na kayo. Sana ay maging maligaya ka na sa aking ginawa na bunga ng iyong kagagawan. Hayaan mo lang ako. Mabubuhay ako nang wala kayo.

Ngunit magkatuluyan man kayo o hindi, hindi mo na maibabalik ang ating pagkakaibigan kailanman.

Sawi

Habang sinusulat ko ito, nagdurusa ako sa trangkaso at sakit sa puso, sa baga o sa kung ano pa man. Kung mapaglaro ang tadhana sa akin at di na makapagsulat pang muli, kahit papaano ay nakapagsulat ako ngayon.

Ang pag-ibig ay isang bagay na nalalaman ko mula sa ibang tao ngunit hingi sa aking sarili. Ang alam ko lang ay hindi ako nabibigyan ng pag-asa upang umibig. Maaring hindi ako kinagigiliwan ng aking gusto, o di kaya'y hindi ko gusto ang mga nahuhumaling sa akin.

Ngunit alam ko kapag mayroon akong pag-asa. At sa kasamaang palad, hindi ko alam kung paano hulihin ang pagkakataong iyon. Laging sumasabog sa aking harapan ang mga bagay na sana ay nagiging makabuluhan. Tulad ngayon.

Sa isang di pagkakaunawan ng dapat ay isang kaibigan, nahihirapan akong makipagkasundo. Kung sa isang magkaibigan, sana ngayon ay maayos na ang aming relasyon. Ngunit hindi ko mawari kung bakit tumatagal nang ganito.

Nagmumukmok siya sa akin, ngunit sinasabi niyang hindi siya galit. Ayaw na raw niyang makinig sa kahit ano pa mang sabihin ko. Muntik ko na siyang amuhin, ngunit nangibabaw ang aking masamang ugali at hindi ko na siya kinibo.

Maayos na sana ang lahat nang nasumbatan ko siya kanina lamang, at hindi na naman niya ako kinibo. Tila namimikon pa siya nang kausapin nang may giliw ang iba, ngunit ako'y hindi pinapansin.

Ano ang mali sa aking mga ginawa? Alam ko na may kapintasan sa aking pagkatao, ngunit ano ang aking nagawang kasalanan sa kanya? Ako ba ay naging marahas sa pagiging totoo bilang kaibigan? Napakaselan na ng lahat na tila hindi na maaring magkaayos pa.

Bakit niya ako pinapahirapan ng ganito? May gusto ba siya sa akin? O sadya lang siyang matampuhin tulad ko.

Kung ano pa man iyon, tila nawawalan na ako ng pag-asang magkakaayos pa kaming muli. May lamat na ang aming pagkakaibigan dahil sa mga walang halagang bagay.

Ngunit labis ko itong ikinapipighati dahil alam ko, at marahil ay alam din niya, na minamahal ko siya.